Een uitstapje naar mount Cook

Tweede kerstdag al vroeg uit de veren. We gaan weer een eind rijden, 250 kilometer. Een stuk het binnenland in, naar mount Cook. Dat is met 3754 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Met mooi weer heb je vanaf het gletsermeer dat er voor ligt een prachtig zicht op de berg. Kortom. Hopen op mooi weer.

Het begint goed. De morgen geeft rustig weer, geen wind, geen wolken. De rit gaat voorspoedig en binnen anderhalf uur zijn we in Oamaru, het plaatsje waar we eerder een dag hebben gestaan. Daar genieten we weer van een heerlijke brunch. Daarna slaam we linksaf het binnenland in. Het eerste deel is nog vlak. Het weer blijft mooi. Net voordat het bergachtig begint te worden stoppen we even bij een mooie kerk (foto 1).

Daarna begint het te glooien en al snel zien we in de verte het gebied van mount Cook liggen (foto 2). Als het bergop gaat zien we ook de eerste gletsermeren. Deze zitten vol met speciaal gekleurd water. Een prachtig gezicht. De speciale kleur is een gevolg het poeder waarmee het water zich vermengd. Dat poeder is het restant van tijdens de ijstijd door de gletsers vermorzeld witsteen.

We komen steeds dichterbij en dan zien we mount Cook echt liggen (foto 3). Een reus tussen de hoge bergen. In de tussentijd is het weer ook slechter geworden. Veel meer bewolking dan eerst. En het begint te waaien. Echt bergweer! Het uitzicht wordt er wel spannend door (foto 4). We zijn snel terug naar het dorpje Twizel gegaan waar we besloten om een huisje te huren. We gunnen onszelf wat luxe (foto 5). Na het avondeten hadden Raffie en ik nog een speelkwartiertje. Rafael blijkt schommelen erg leuk te vinden. Zijn eerste keer schommelen (foto 6). Al snel slaat hij helemaal door en hangt hij bijna op zijn kop (foto 7). Raffie is een durfal en hij blijft lachen.

Het weer lijkt toch weer wat op te klaren en met de zeer slechte voorspelling voor de volgende dag besluiten we toch nog een keer mount Cook van dichterbij te gaan bekijken. Dat levert nog een zeer ruige maar prachtige foto van mount Cook op (foto 8. Het is jammer dat toen we aan kwamen het weer zodanig was dat er geen vliegtuig of helikopter meer opsteeg. En de volgende morgen zou het zeker niet beter worden. Helaas dus. Maar niet getreurd. Het was de moeite waard.

De volgende ochtend, maandag de 27ste bij ons, zondag de 26ste in Nederland hebben we eerst geskyped met opa en oma, oom Rene, Mareille en Fleur en Maud. Zij hadden net hun kerstdiner achter de rug. Slechte ontvangst, maar toch leuk om elkaar weer even echt te zien. Ik krijg van Fleur en Maud een kadootje. Leuk. Ze bewaren het voor mij totdat ik terug ben. Na het skypen snel ingepakt want het begint al te regenen. We gaan naar Christchurch, weer 250 kilometer verder. Daar blijven we een dag. Maar daar schrijf ik weer een andere keer over. Tot het volgende verslag.